Δευτέρα 13 Ιουνίου: SIGUR ROS + THE BLACK ANGELS + DIIV + THEODORE + AFFORMANCE

SIGUR ROS

Η μεγαλύτερη post-rock μπάντα του πλανήτη προέρχεται από το Ρέυκιαβικ της Ισλανδίας και έχει πάρει το όνομά της από ένα κορίτσι, την αδελφή του τραγουδιστή / κιθαρίστα /πολυοργανίστα Jon Thor Birgisson, Sigurrós Elín. Οι Sigur Rós έγιναν γνωστοί με το δεύτερο album τους, “Ágætis Byrjun”, το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1999 και γνώρισε πρωτοφανή παγκόσμια αποδοχή από κοινό, κριτικούς και, κυρίως, άλλους καλλιτέχνες και μπάντες. Παρότι τραγουδισμένος εξ’ ολοκλήρου στα Ισλανδικά – με χαρακτηριστικό γνώρισμα την σπάνια αιθέρια φωνή του Jonsi – και κυρίως αποτελούμενος από μακρόσυρτες ατμοσφαιρικές συνθέσεις, ο συγκεκριμένος δίσκος αιχμαλώτισε τους πάντες με τα απόκοσμα ηχοτόπια και την σχεδόν εξωγήινη ομορφιά του. Εδώ περιέχονται μερικά από τα πιο γνωστά κομμάτια τους, όπως τα αριστουργηματικά “Starálfur”, “Olsen Olsen”, “Svefn-g-englar”.
Η μπάντα περιόδευσε ασταμάτητα τα επόμενα δύο χρόνια, δουλεύοντας παράλληλα πάνω στο επόμενο album τους, το εμβληματικό “( )”, που κυκλοφόρησε το 2002 και αφήνει τον μέγιστο δυνατό χώρο στον ακροατή ώστε να ερμηνεύσει τα όσα ακούει με τον δικό του τρόπο, μην περιέχοντας κανέναν τίτλο ή στίχο.

Το 2005, παρουσίασαν το “Takk”, το album που έμελλε να αποτελέσει την πιο… mainstream στιγμή τους, αν και αυτός ο όρος είναι μάλλον αδόκιμος για ένα σχήμα σαν τους Sigur Rós. Το “Hoppipola” είναι ίσως το πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι στην μέχρι τώρα πορεία τους, επιλεγμένο από το BBC ως μουσικό θέμα της πολύ δημοφιλούς σειράς ντοκυμαντέρ Planet Earth. Άλλωστε, είναι πάρα πολλοί οι παραγωγοί και σκηνοθέτες που χρησιμοποιούν τη μουσική τους που, μέσα στα χρόνια, έχει ακουστεί σε γνωστές κινηματογραφικές επιτυχίες (“Vanilla Sky”, “The Life Aquatic”, “127 Hours”, “Slumdog Millionaire”, “Earth”, “We Bought A Zoo”) και δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές (“Game
Of Thrones”, “The Simpsons”).

Η εκτενής περιοδεία που ακολούθησε την κυκλοφορία του “Takk” έκλεισε με μια σειρά συναυλιών στην πατρίδα τους, η οποία αποτέλεσε το περιεχόμενο του φιλμ “Heima” (2007).

To 2008, η μπάντα κυκλοφόρησε το album “Med Sudieyrum”, και περιόδευσε ξανά πριν ο Jonsi Thor
Birgisson ασχοληθεί με δύο side projects, ένα ambient album μαζί με τον Alex Somers (2009) και ένα προσωπικό δίσκο (“Go” / 2010), βάζοντας μία άνω τελεία στις δραστηριότητες των Sigur Rós.

To 2011, παρουσίασαν ένα live DVD γυρισμένο σ την τελευταία
περιοδεία τους μαζί με τον κημπορντίστα / κιθαρίστα, Kjartan Sveeinsson, με τίτλο “Inni”. Μέσα στις αμέσως δύο επόμενες χρονιές, κυκλοφόρησαν δύο albums: το τελευταίο με τον Kjartan στη σύνθεσή τους (“Valtari” / 2012) και το πρώτο χωρίς αυτόν (“Kveikur” / 2013). Το προγενέστερο ηχεί πιο ωμό, όμορφο και ελεγειακό, ενώ το
δεύτερο είναι ένας σκοτεινός μελαγχολικός σύγχρονος rock δίσκος.

Πλέον, βρίσκονται να συνεχίζουν ως τρίο, όπως ακριβώς ξεκίνησαν πριν από 22 χρόνια, το 1994. Οι Sigur Rós είναι:

Jon Thor Birgisson / φωνητικά, κιθάρα, πλήκτρα
Georg Holm / μπάσο, πλήκτρα
Orri Pall Dyrason / drums, πλήκτρα

“Κάθε φορά που ξεκινάς μία περιοδεία θέλεις να είναι διαφορετική… και κάθε φορά είναι, συνήθως επειδή έχεις ένα νέο album που επιθυμείς να παίξεις στον κόσμο. Και αυτό μπορεί να αποβεί διασκεδαστικό, επειδή πρέπει να δουλέψεις πάνω στο πως θα αναπαράγεις όλα τα περίπλοκα πράγματα που έκανες στο studio και πάνω στη σκηνή. Αλλά υπήρχε και μία εποχή που ήταν αντίστροφα, όταν δουλεύαμε πράγματα στις περιοδείες και προσπαθούσαμε να αιχμαλωτίσουμε τον ‘κεραυνό σε ένα μπουκάλι’ και αυτό αργότερα στο studio αποδεικνυόταν δύσκολο. Αυτή τη φορά, πέρα από το να παίζουμε τραγούδια που γνωρίζετε, θέλαμε να θυμηθούμε το ενστικτώδες συναίσθημα που βιώναμε στον απόηχο του ‘Ágætis Byrjun’, όταν επί δύο χρόνια σχηματίζαμε και επαναπροσδιορίζαμε τα κομμάτια που θα περιλαμβάνονταν στο album ‘( )’, ζωντανά μπροστά στον κόσμο, νύχτα με τη νύχτα. Με αυτό στο μυαλό, με χαρά ανακοινώνουμε πως θα παίξουμε σε φεστιβάλ το καλοκαίρι που έρχεται με ένα πνεύμα περιπέτειας. Το μόνο που μπορούμε να πούμε αυτή τη στιγμή είναι πως θα είναι διαφορετικά, με νέα ακυκλοφόρητα τραγούδια, ένα νέο show και ίσως μερικά ακόμα ‘νέα’ πράγματα. Πέρα από αυτό, μπορούμε μόνο να σας ζητήσουμε να μας εμπιστευτείτε.” – Sigur Rós

www.sigur-ros.co.uk
www.facebook.com/sigurros
www.twitter.com/sigurros
www.instagram.com/sigurros/
www.youtube.com/user/sigurros

THE BLACK ANGELS

Σημείο αναφοράς για την ψυχεδελική σκηνή εδώ και μία δεκαετία, κατορθώνουν να αξιοποιούν τις επιρροές τους με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να ακούγονται απόλυτα σύγχρονοι και άμεσοι. Τα κομμάτια τους, άλλοτε μελωδικά και άλλοτε γεμάτα ένταση, αναγνωρίζονται αμέσως από όσους αρέσκονται στη συγκεκριμένη μουσική. Άλλωστε, οι Black Angels μας έχουν προσφέρει ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά και κολλητικά κιθαριστικά riffs των τελευταίων ετών, που αμέσως μετά την πρώτη ακρόαση κυριολεκτικά σου στοιχειώνουν το μυαλό, όπως εκείνα στα “Young Men Dead”, “You On The Run”, Bad Vibrations”, “Love Me Forever” – για να θυμηθούμε τουλάχιστον ένα από κάθε album τους.

«Η μουσική μας ανέκαθεν προσπαθούσε να ρίξει φως σε θέματα που ίσως είναι δύσκολο να διαχειριστείς ή να αντιμετωπίσεις. Αν, όμως, οι άνθρωποι πιστεύουν πως μπορούν να αγνοούν την ύπαρξή τους τότε κάνουν μεγάλο λάθος. Μην παίζεις με τα όπλα, μην αγγίζεις έναν καυτό φούρνο, μη δίνεις στο παιδί σου ένα δηλητηριώδες φίδι, μη γυρνάς από την άλλη όταν κάποιοι καλλιτέχνες είναι διατεθειμένοι να μιλήσουν για κάτι διαφορετικό» δηλώνει ο frontman Alex Maas.

Από το 2004, όταν και σχηματίστηκαν στο Austin του Texas, την… πρωτεύουσα (ελέω και Roky Erickson / 13th Floor Elevators) του psychedelic rock, έδωσαν αμέσως το στίγμα τους ως μία μπάντα που πρόκειται να σημαδέψει τη συγκεκριμένη μουσική σκηνή. Διάλεξαν το όνομά τους εμπνεόμενοι από το “The Black Angel’s Death Song” των αγαπημένων τους Velvet Underground και ξεκίνησαν την πορεία τους συμμετέχοντας στη θαυμάσια συλλογή “Psychedelica Vol. 1” της Northern Star Records.

Το 2006, κυκλοφόρησε το εντυπωσιακό ντεμπούτο τους album, “Passover”. Ο επιβλητικός, σκοτεινός, καλειδοσκοπικός ήχος του – με επιρροές από τα 60’s μέχρι τους Spacemen 3 – κέρδισε αμέσως τον θαυμασμό του μουσικού Τύπου, με instant classics το πασίγνωστο “Young Men Dead” και το single “The First Vietnamese War”.

To Lollapalooza, το SXSW, το All Tomorrow’s Parties ήταν τα festivals που, γνωστά για την ποιότητα των ονομάτων που φιλοξενούν, τους κάλεσαν να εμφανιστούν μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Οι περιοδείες συνεχίστηκαν με τις γνωστές… κακές παρέες: The Black Keys, BRMC, The Brian Jonestown Massacre, The Warlocks, Queens Of The Stone Age, The Horrors και, φυσικά, Roky Erickson (τον οποίον συνόδευσαν σε λίγες εμφανίσεις ως backing band), είναι μόνο μερικοί από τους κατά καιρούς συνοδοιπόρους τους, αρκετοί από τους οποίους έχουν υπάρξει και καλεσμένοι των ίδιων των Black Angels στο, περίφημο πλέον, Austin Psych Fest, ένα ετήσιο festival αφιερωμένο ολοκληρωτικά στην ψυχεδελική σκηνή, το οποίο έχει αισίως συμπληρώσει έξι χρόνια ύπαρξης, συγκεντρώνοντας όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον από μπάντες και μουσικόφιλους σε ολόκληρο τον κόσμο. Παράλληλα, από το 2010, έχουν δημιουργήσει και το δικό τους δισκογραφικό label, Reverberation Appretiation Society Records. Πρώτη κυκλοφορία της εταιρείας το album του κιθαρίστα της μπάντας, Christian Bland (μαζί με τους Revelators), “The Lost Album”.

Το 2008, παρουσίασαν το δεύτερο album τους, “Directions To See A Ghost”. Η καθιέρωσή τους ήταν πλέον δεδομένη. Οι περισσότερες λίστες στο τέλος της χρονιάς τους κράτησαν με άνεση μία θέση στην πρώτη δεκάδα. Τα βασικά επιχειρήματα γι’ αυτό είναι πια αρκετά γνωστά και τιτλοφορούνται “You On The Run”, “Doves”, “Science Killer”, “Mission District”, “18 Years”, “Snake In The Grass” – μεταξύ άλλων.

Το “Phosphene Dream” παρέλαβε τη σκυτάλη το 2010, για να συνεχίσει με αμείωτη ταχύτητα την εκτόξευση της μπάντας, τόσο δημιουργικά όσο και από πλευράς δημοτικότητας. Αυτή τη φορά, ήταν τα “Bad Vibrations”, “Entrance Song” και “Telephone” που μοιράστηκαν για πολλούς τον τίτλο του highlight, αν και στα albums των Black Angels ο ακροατής μπορεί να διαλέξει οποιοδήποτε από τα κομμάτια τους ως αγαπημένο του (όπως συμβαίνει και με τους κολλητούς τους, Allah-las, στο ντεμπούτο τους).

Το “Indigo Meadow” του 2013 έγινε από το πρώτο άκουσμα το αγαπημένο album της μπάντας για τους, πολυπληθείς πλέον, φίλους τους. Με το δυναμιτιστικό single “Don’t Play With Guns” και απόλυτο highlight το εκπληκτικό, απίστευτα εθιστικό, garage “Love Me Forever”, η συγκεκριμένη δουλειά φανερώνει ένα group σε top φόρμα που, όπως πάντα, δεν φοβάται να καταπιαστεί με θέματα που οι περισσότεροι σύγχρονοι μουσικοί προτιμούν να μην αγγίζουν.

Το καλοκαίρι του 2014, το EP ‘’Clear Lake Forest’’ με τα 7 τραγούδια, είναι ακόμα ένα πετράδι στο στέμμα της κορυφαίας μπάντας. Από τότε, μας έχουν προσφέρει δύο ακόμα υπέροχα τραγούδια. Το “Molly Moves My Generation”, στο split single της Fuzz Club Records, με τους Ιταλούς Sonic Jesus και το “Waterloo Waltz”, που μπήκε στο EP “Riley Hawk: Northwest Blow Out’’, που έστησαν τα παιδιά του θρυλικού skater Tony Hawk. Στις 27 Μαϊου μετέχουν στο ‘’A Tribute to Pet Sounds’’, έναν δίσκος με διασκευές στο κορυφαίο δίσκο των Beach Boys που κλείνει τα 50 χρόνια. Οι Black Angels, που θα παίξουν πριν τον μέγα Brian Wilson στο Levitation, διασκεύασαν το κλασικό “Good Vibrations”.

twitter.com/theblackangels
https://www.facebook.com/theblackangels.tx/

DIIV

Oι DIIV έρχονται από τη Νέα Υόρκη στο Release Festival αμέσως μετά τη κυκλοφορία του πολυαναμενόμενου δεύτερου δίσκου τους, “Is The Is Are”, που σηματοδοτεί -κυριολεκτικά- την αναγέννησή τους.

Το προσωπικό όχημα του Zachary Cole Smith – κιθάρα, φωνή, παραγωγή – έδωσε το στίγμα του με το ντεμπούτο του 2012, “Oshin”. Kάθε indie rock Μέσο, είδε το μέλλον με τους θριαμβευτικούς χαρακτηρισμούς να συνοδεύουν κάθε εμφάνισή τους. Η αγάπη για το krautrock, το post-punk και το shoegaze, οι σκοτεινοί και γλυκόπικροι στίχοι, μετέτρεψαν σε ένα βράδυ τον Cole σε έναν νέο αντι-ήρωα, κάτι που ο ίδιος συντηρούσε με τη συμπεριφορά και τις δηλώσεις του. Ένα παιδί της Generation X των 90’s, είκοσι χρόνια μετά.

Η εμμονή του με τον Kurt Cobain, μεγάλη. Αρχικά, ονόμασε τη μπάντα Dive – από το (φοβερό) τραγούδι των Nirvana – και τόνιζε πως θέλει να ξεπεράσει μετά τους δύο πρώτους δίσκους του τον ήρωά του. Το “Oshin” ήταν επιτυχία, τους έφερε να παίζουν σε τηλεοπτικά show μεγάλης θεαματικότητας, περιόδευσαν με Vaccines και Japandroids, ήταν ψηλά σε λίστες των καλύτερων της χρονιάς. O ίδιος σταμάτησε τις περιοδείες, καθώς ήθελε να γράψει. Δούλεψε (πετυχημένα) και ως μοντέλο στο διάσημο Οίκο Saint Lauren. Παράλληλα, οι καταχρήσεις και η σχέση του με την pop τραγουδίστρια, Sky Ferreira (η δική του… Courtney Love, για τους κακεντρεχείς), τον έβγαλαν από το δρόμο του. Τα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν μεταξύ των δύο δίσκων, ήταν δύσκολα και περιπετειώδη αλλά ταυτόχρονα, καθαρτικά για αυτόν.

Το “Is the Is Are” κυκλοφόρησε στις 5 Φεβρουαρίου και ανήκει ήδη στις κορυφαίες κυκλοφορίες της χρονιάς. Ο Cole διάλεξε 17 τραγούδια από τα 150 (!) που είχε ήδη έτοιμα, έκανε ξανά την αψεγάδιαστη παραγωγή του διπλού δίσκου, μόνος του. Ο ίδιος δηλώνει τους Nirvana, Elliott Smith και Royal Trux ως επιρροές του, αλλά η αγάπη του για το post-punk, new wave (The Cure, Joy Division, The Church) και εκ νέου το shoegaze και την dream pop, αλλά και τους Sonic Youth, είναι ολοφάνερη. Η Sky Ferreira τραγουδά στο “Blue Boredom (Sky’s song)” ξεκάθαρα σαν την Kim Gordon.

Τα τραγούδια είναι βιωματικά, γεμάτα σκοτάδι και θλίψη για όσα έζησε, αλλά την ίδια στιγμή ακαταμάχητα όμορφα, με γρήγορο και σταθερό ρυθμό που κάνουν το ακριβώς αντίθετο από το να σε… ρίχνουν. “Θέλω να μείνω ζωντανός και μακριά από τις κακές συνήθειες του παρελθόντος για να φτιάξω το δίσκο που θα θυμούνται όλοι. Δεν ξέρω αν θα προλάβω”, είναι τα λόγια του.

Οι μαγικές μελωδίες παραπέμπουν στα τέλη των 80’s, η επανεφεύρεση του Αγγλικού new wave ήχου βρίσκει ιδανικούς εκφραστές, τέσσερις νεαρούς από το Brooklyn. Και από εκεί, στην Πλατεία Νερού στις 13 Ιουνίου, στο Release Athens 2016!

Έγραψαν:

“Πείτε το και ‘Requiem for a Dream-pop’, μια αφιέρωση σε ένα γοητευτικό αλλά χωρίς γκλάμουρ πορτρέτο του εθισμού.” / Pitchfork

“Οι DIIV αποδεικνύουν πως υπάρχει ακόμα πολύ ζωή σε αυτό που αποκαλούμε ‘παραμόρφωση στα πάντα’!” / Rolling Stone

“Ξεχάστε το φορτίο που κουβαλάνε, είναι απλά μια μπάντα σε ένα δωμάτιο, με το θόρυβο που κάνουν να είναι συναρπαστικός!” / NME

diiv.net
facebook.com/diivnyc/
twitter.com/DIIV

Theodore

O Theodore γεννήθηκε στην Αθήνα το 1992. Συνδυάζει αρμονικά κλασσικούς με ηλεκτρονικούς ήχους και σε μια επαγγελματική πορεία 3 χρόνων έχει κυκλοφορήσει 2 προσωπικά albums (στα Abbey Roads Studios και Church Studios) και έχει συνθέσει μουσική για 6 θεατρικές παραστάσεις και ταινίες.
Ο Theodore ετοιμάζει μέσα στον Ιούνιο την ευρωπαϊκή κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου “It Is But It’s Not” (εδώ κυκλοφορεί από τον Οκτώβρη του 2015). Εχει συμμετάσχει σε πολλά φεστιβάλ του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων το Überjazz Festival του Αμβούργου, όπου η εμφάνισή του χαρακτηρίστηκε ως “μία από τις καλύτερες του φεστιβάλ” από τη γερμανική Die Welt.

http://theodore-music.com/
https://www.facebook.com/Theodore.Music.Official
https://www.youtube.com/user/TheodoreMusic7

Afformance

Οι Afformance το 2006 κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους, “A Glimpse To The Days That Pass” σε 500 αντίτυπα τα οποία εξαντλήθηκαν. Το 2013, διέθεσαν σε digital download μορφή τη δεύτερη δουλειά τους με τίτλο “Affection” και το 2015 το “Through Walls” σε CD. Συγκρότημα με πολύ δύσκολα κατατάξιμο ήχο και κινούμενοι στο χώρο του post-rock, οι Afformance έχουν παίξει, σε Ελλάδα και εξωτερικό, μαζί με Maybeshewill, Grails, iLikeTrains, Maserati, Toundra, Kokomo, Labirinto, Syndrome μεταξύ πολλών ακόμα, ενώ έχουν συμμετάσχει σε φεστιβάλ όπως το Dunk! Festival στο Βέλγιο, το Plissken και το Defcon στην Αθήνα.